Blog

KERNTALENT

                                                                                                                     

Wist je dat al vroeg in onze kinderjaren onze kerntalenten kunnen worden ontdekt. Voor heel veel volwassenen is het vaak niet meer voor de hand liggend dat je zelf weet wat je eigen kwaliteiten en talenten zijn. Nog maar te spreken of je van vroeger je talenten mocht leven en tot ontwikkeling zijn gekomen. Want eenieder heeft misschien wel ervaren dat je dit of dat niet mocht doen van je ouders, omdat ze voor jou dit of dat beter vonden. Of dat er misschien geen geld voor was of sterker nog dat ouders hun eigen niet geleefde dromen op jou projecteerden. En dit gebeurt niet bewust. Dit zijn onbewuste patronen die zich binnen het familiesysteem kunnen laten zien.


Een klein voorbeeld zou kunnen zijn dat je als kind droomde van ballet, maar dit mocht niet van je ouders. Nu je zelf een dochter of zoon hebt zou je hem of haar wel de kans willen geven. Maar het kind doet het vervolgens tegen haar/zijn zin en ontwikkeld daar zelfs een afkeer tegen. Het is een voorbeeld van je eigen dromen en verlangens bij je kind projecteren. Bij studiekeuzes is het zelfs essentieel om je kerntalenten te kennen. En ook hierin kunnen kinderen onder druk van hun ouders iets gaan kiezen waar ze totaal geen affiniteit mee hebben en leven naar de verwachtingen van veelal de ouder(s) zelf.


Uit onderzoek is gebleken dat je kerntalenten kunt achterhalen via interesses, favoriete speelgoed, spelletjes, sport en andere activiteiten die je had als kind. De gouden jaren liggen tussen de 4 en 12 jaar. Als je als kind onverstoorbaar met iets speelt en de tijd uit het oog verliest, wijst dat op een kerntalent. Het kind speelt nog onbezonnen en onverstoorbaar met wat hij of zij écht leuk vindt. Ik merk in de opvang ook vrij snel op waar de interesses liggen bij een kind. Dat is natuurlijk bij peuters nog wel heel breed, maar toch kun je er nu al uithalen waarin een kind zich echt een lange tijd op kan focussen en de manier waarop hij of zij bijvoorbeeld aan het bouwen is, zegt ook veel over het inzicht en oplossingsgerichtheid, maar ook over zijn of haar interesses. 

Kijk dus ook eens hoe je kind met iets speelt. 


Sorteert je kind graag de lego blokjes op kleur, dan wijst dit op het kerntalent ‘ordening’. Bouwt het iets op dan zegt het iets over zijn ‘functionele creativiteit’. Kiest je kind voor schaken of stratego dan heeft het een 'strategisch inzicht' als één van zijn kerntalenten. Speelt je kind gráág met poppen kan het wijzen op ‘zorgende empathie’ of speelt het vader en moedertje, zegt het iets over ‘esthetische creativiteit’. Gooit je kind met iets om te kijken welke het verst komt is het ‘competitief’ ten opzichte van zichzelf. Tijdens het spelen met één soort speelgoed, kunnen er al meer kerntalenten naar boven komen. 


Probeer als ouder ook eens te bedenken waar je zelf van vroeger eindeloos lang mee kon spelen en wat dit zegt over jezelf.

Yes, eindelijk mogen de kinderen weer komen!

Eindelijk mag ik mijn deuren weer openen voor alle kinderen. Wat heb ik ze gemist! 
Ik voel heel veel vreugde. Sommige kinderen heb ik 8 weken niet gezien. Alleen via beeldbellen. 
Wat is er veel gebeurd tijdens deze weken. Niet alleen met mezelf, ook in de ontwikkeling van de kinderen is er inmiddels veel veranderd. Binnen het gezin betekende het voor vele ouders aanpassen, van een werkende ouder naar een stay@home papa en mama.

Hoe heb ik deze tijd zelf ervaren?

De eerste week was ik behoorlijk van slag. De sluiting deed wat met mij! De angst van mezelf en mijn omgeving was duidelijk voelbaar. In de tweede week opende ik alweer mijn deuren voor noodopvang, voor de werkende ouders in cruciale beroepen. Zowel voor de ouders en hun kinderen als mijzelf was dat erg fijn. Op deze manier vond ik mijn ritme en structuur weer langzaam terug. 
Naast de noodopvang ontstonden nieuwe werkzaamheden. Zoals de ouders regelmatig op de hoogte houden middels nieuwsbrieven, ondersteuning bieden waar dat nodig was en filmpjes opnemen voor de kinderen

Hoe hebben ouders deze tijd ervaren?

Een ouder aan het woord: “Binnen het gezin betekent het aanpassen. Van werkende moeder naar stay@home moeder. Mijn man moet en kan alleen maar buiten de deur werken. Met een kleintje van 20 maanden is dat best pittig. De eerste weken voelde ik mij erg ongelukkig, je doet écht niks, zoals je het graag zou willen. Mama zijn, je werk, je huishouden etc. Dat zie je ook terug in je kind, zij spiegelt je gedrag lekker terug. Maar na een tijdje vind je ook je nieuwe ritme en gaat het beter. Evengoed blijft je kind zijn vriendjes missen en zie je dat ze heel erg opbloeit als ze ze tegenkomt in de speeltuin. We zien er dan ook allemaal erg naar uit dat ze 11 mei weer heerlijk naar Sylvia kan.”

Morgen is het dan zover. Ik ben er helemaal klaar voor. Vol vertrouwen gaan we van start. Voorbereid op alle regels die Corona met zich meebrengt. Super fijn om iedereen weer terug te zien. We gaan er een klein feestje van maken. 
Ja, de slingers gaan uit en iedereen mag zich weer welkom voelen én weten.


Kun je je als ouder voorstellen dat er een tijd komt dat er geen opvang meer is?

Vorige week las ik een column waarin stond:
“kun je je als ouder voorstellen dat er een tijd komt dat er geen opvang meer is?”
Wat doet dit met ouders?

Véél! want geen professional die je kind in de ochtend hartelijk ontvangt en in de avond uitzwaait. Geen lieve foto’s van je kind dat een moeilijk werkje maakt, plezier heeft tijdens het buitenspelen en interactie heeft met zijn vriendjes en vriendinnetjes. Geen leuke verhaaltjes meer ontvangen van wat je kind allemaal die dag in de opvang heeft beleefd. Ook geen oudergesprekken meer over de ontwikkeling van je lieve zoon of dochter. Je moet er toch niet aan denken…. 

De pandemie raakt alle sectoren waaronder ook de kinderopvang. Wat mogen wij dan met zijn allen trots zijn op de overheid, die de ouders oproept hun factuur te blijven betalen zoals gebruikelijk. De overheid vergoedt de ouders weer via de kinderopvangtoeslag. En ze treft een regeling óók de eigen bijdrage te compenseren. Hoe mooi is dat! Ik ben super trots op ons kleine landje! Waarin het mogelijk wordt gemaakt dat de kinderopvang mag blijven bestaan. En die zorg is hard nodig nu het een gekkenhuis is in de zorg. En iedereen zich opmaakt voor de grote golf die misschien nog komt. Zo heeft iedere kinderopvang doorbetaalde plekken voor kinderen van ouders met cruciale beroepen. Hoe mooi is dat, als wij elkaar hiermee kunnen helpen. De kinderopvang is nu harder nodig dan ooit. En straks ongelofelijk belangrijk voor het herstel van de arbeidsmarkt.

Geen kinderopvang meer? Het is nauwelijks voorstelbaar. 
Er schiet direct van alles door mijn hoofd. De gedachten dat ik geen vrolijke blije kindergezichtjes meer zie. Dat er geen lieve knuffels en kusjes meer worden gedeeld. Dat ik geen tranen meer zal drogen, geen aai over de bol wordt gegeven, geen verhalen meer worden voorgelezen of tekeningen worden gemaakt. Er worden geen spellen gespeeld en geen uitstapjes naar park en speeltuin ondernomen. Er is geen verwondering, geen high 5 en geen verbinding meer met het jonge kind. Het werk waar ik zoveel passie en liefde voor voel, staat dan ineens stil. Dit raakt mij in mijn hart.

Eén troost: Samen staan wij sterk!
 
Als wij het leven kunnen bekijken door de ogen van een kind, zou de wereld alleen maar magisch zijn.
 
Hoe mooi is dat?
Wat is er dan allemaal mogelijk?

Dan kunnen wij genieten van de zon die opkomt.
Dan kunnen wij genieten van de bloemen in het gras.
Dan kunnen wij lachen om een broodje poep.
Dan kunnen wij nieuwsgierig blijven
Dan kunnen wij alles leren, wat er te leren valt.
Dan kunnen wij onze emoties in alle heftigheid uiten.
Dan kunnen wij de trap naar de regenboog beklimmen.
Dan kunnen wij leven in een natuurlijke staat van flow.
Dan kunnen wij ons gemakkelijk verbinden met alles wat leeft.
Dan kunnen wij eerst een ridder zijn en daarna een prinses.
Dan kunnen wij dansen, alsof er niemand naar ons kijkt.
Dan kunnen wij blijven spelen, spelen, spelen en nog eens spelen. 

Voor een kind bestaat er geen tijd. Een kind beleeft het leven in het nu. 
Een leven is om geleefd te worden, om te blijven dromen, om te blijven verwonderen. Magie bestaat echt.
Magie bestaat voor degene die in de flow van het leven kan meebewegen.
Blijf spelen en kijk eens wat vaker door de ogen van een kind, dan zal je de magie en het speelse kind in jezelf telkens weer opnieuw ontdekken. 

Pientere Peuters Hoogbegaafd?

Deze week is er landelijk aandacht voor de week van Hoogbegaafdheid. Het doel van deze week is hoogbegaafdheid herkennen.
Hoe zit ‘hoogbegaafdheid’ eigenlijk bij zeer jonge kinderen? Dan spreken wij nog niet van hoogbegaafdheid, maar van een ontwikkelingsvoorsprong. De Expertgroep Ontwikkelingsvoorsprong heeft een signaleringsinstrument, de methode “Pientere Peuters”, ontwikkeld. Inmiddels werk ik nu 4 jaar met deze praktische methode. Graag deel ik ook hier mijn ervaring over het werken met “Pientere Peuters”. 

De signaleringsmethode “Pientere Peuters” is bedoeld voor kinderen van 0 tot 4 jaar voor in de kinderopvang en bij voorschoolse educatie. En wordt toegepast om vast te stellen of er sprake is van een ontwikkelingsvoorsprong. Voor het signaleren is het overigens niet direct van belang of een kind later hoogbegaafd blijkt te zijn. In de praktijk zien we overigens wel dat dit vaak het geval is. 

De methode helpt effectief signalen van een mogelijke ontwikkelingsvoorsprong in beeld te brengen. Maar ook de signalen die “vanaf de eerste oogopslag” bij het kind te zien zijn. 
Het herkennen en erkennen van deze signalen is van groot belang om aan te sluiten bij wat een kind nodig heeft. Zo geeft de methode een duidelijk beeld, van waar het kind staat in zijn ontwikkeling. Het plezierige van deze methode is bijvoorbeeld dat bepaalde zijnskenmerken al op zeer jonge leeftijd opgemerkt kunnen worden. 
We krijgen antwoord op veel relevante vragen. Bijvoorbeeld welk specifiek gedrag valt bij deze jonge kinderen op? Op welke manier kun je kinderen hierin begeleiden? Waar lopen ouders zelf tegenaan? Welk advies kun je meegeven? Al dit soort vragen komt aan bod. Samen met de ouders breng ik hun kind in beeld. Dit laatste is heel fijn. Want ouders zitten vaak met vele vragen. Ook zijn niet alle ouders zich direct bewust van een ontwikkelingsvoorsprong bij hun kind. (Veelal omdat het hun eerste kind betreft en het in hun ogen heel normaal is wat het kind al kan.) Fijn om ouders te kunnen ondersteunen en daarmee het kind te voorzien in zijn of haar ontwikkelingsbehoeften. Als kinderen zich kunnen ontwikkelen zoals bij hen past, zullen zij opgroeien tot evenwichtige volwassenen. 

De methode “Pientere Peuters” begint met een duidelijke uitleg over wat een ontwikkelingsvoorsprong is. Er is aandacht voor zijnskenmerken, didactisch handelen, de behoeften van deze kinderen, belangrijke adviezen en tips voor uitdagend spel. Tot slot komt de overdracht naar basisschool aan bod en een eventueel vervroegd instromen als dit advies nodig blijkt.  

Tijdens de intake ga ik met de ouders in gesprek over wat de ouders opvalt, ik bespreek of er zorgen zijn bij de ouders en vraag over welk gedrag zij waarnemen bij hun kind. Onder meer de motorische-, zintuigelijke- en taalontwikkeling bespreken we. Net zoals gezondheid, sociale- en emotionele ontwikkeling. Op die manier ontstaat een compleet beeld over de ontwikkeling van hun kind. 
Via spelobservaties kijk ik hoe een kind speelt, waar gaat zijn belangstelling naar uit en welke behoeften heeft het. Hoe is de ontwikkeling van fantasie en ruimtelijk inzicht. En natuurlijk….durft het kind te laten zien wat hij al kan. Is er sprake van perfectionisme.
De oudergesprekken vinden 2 keer per jaar plaats. Zo’n oudergesprek is altijd een fijn moment van herkenning en erkenning, het geeft veel voldoening. Voor ouders net zo belangrijk als voor hun kind. Het enige wat zij willen, is erkend worden in wie zij zijn.  

Mijn ervaring met “Pientere Peuters is dat ik nog een beter kindbeeld heb van alle kinderen in de groep. Dit instrument doet recht aan de specifieke zorg en begeleiding, die ieder kind nodig heeft – en die ik geef.

Terugblik 2019

Tegen het einde van het jaar vind ik het altijd weer fijn om even terug te blikken op een heel jaar kinderopvang. 

Ik kijk terug op een liefdevol jaar, waarin we weer veel mooie momenten met elkaar hebben gedeeld.

Mijn hart maakt elke keer weer een sprongetje als ik de kinderen zo zie groeien en bloeien. Ik kan daar oprecht van genieten. 
Als je beseft dat van 0 tot 4 jaar de belangrijkste jaren zijn van het jonge kind, waarin de basis wordt gelegd, dan voel ik mij een echte bofkont en heel dankbaar dat ik hierin een steentje mag bijdragen. 

Bij Pip&Syl doen wij alles Samen en Hoe fijn is het om alles Samen te doen! 

Wij lachen Samen.
Samen delen wij verdriet en geven wij elkaar heel veel knuffels en kusjes. 
Samen vertellen wij elkaar lieve woordjes. 
Samen delen wij plezier, liefde en verdriet. 
Samen troosten wij elkaar, stoeien met elkaar en luisteren met aandacht naar elkaar.
Samen delen wij geheimen, moedigen elkaar aan en nemen elkaar in vertrouwen. 
Samen voelen wij ons veilig en geven elkaar warmte en aandacht. 
Samen tonen wij respect voor elkaar en bovenal, 
Samen zijn we wie wij ZIJN
Samen vieren wij Kerstfeest en een liefdevol nieuwjaar🎄

Pip&Syl wensen jou en je naasten liefdevolle kerstdagen met bijzondere en mooie momenten in 2020 waarin de gewone dagen ook speciaal mogen zijn.




Dag Gevoelig kind

De Sinterklaas periode voelt niet altijd fijn.
De drukte om je heen, maakt dat je af en toe even alleen wilt zijn.

Niet mee naar buiten, niet meedoen in de kring.
Het is in deze tijd van het jaar, niet helemaal jouw ding.

We zitten voor de schoorsteen en zingen dan een lied.
Heel zachtjes zing je mee, wij horen jou bijna niet.

Maar weet je wie jou wel hoort, dat is Piet.
Piet weet precies waar jij van houdt.
Wanneer hij zijn zware zakken over de daken sjouwt.

Alle Pieten denken mee
En Sinterklaas zegt dan tevree.

Ik weet wel wat jij nodig hebt.
Een doosje vol liefde, reinheid, rust en regelmaat is het beste recept.

Met een doosje vol erkenning erbij zegt de Sint.
Hebben wij het juiste cadeau voor het gevoelige kind.

Nadat het gevoelige kind naar zijn cadeau had gekeken.
Voelde hij zich ECHT begrepen.

Lief, mooi, kind.
Je bent echt niet anders als alle andere kinderen zegt de Sint.

Blijf gewoon wie je bent en graag wilt ZIJN.
Dat vinden Sint en Piet heel erg fijn.

Een lief, zorgzaam, authentiek kind zie ik in jou.
Gevoelig kind, wat hou ik toch ontzettend veel van jou XXX

Liefs,

Sint en Piet  





Kunnen peuters hoogbegaafd zijn?

Ja dat kan. 

Hoewel we van 0-7 jaar nog altijd spreken van een ontwikkelingsvoorsprong. 
Het gaat dan ook niet om een diagnose van deze kinderen, maar het in beeld/kaart brengen van deze kinderen.
Enkele maanden geleden tijdens een bezoek aan een lezing, vroeg iemand mij of hoogbegaafdheid al echt te herkennen is in de peuterleeftijd. Waarop ik volmondig antwoordde met een ja en zelfs al vanaf de leeftijd van 0 jaar. Kinderen worden hoogbegaafd geboren. Intelligentie is erfelijk. Dit betekent dat een hoogbegaafd kind altijd wel 1 of meerdere familieleden heeft met een uitzonderlijke intelligentie. Net zoals alle kinderen hebben zij behoefte aan (h)erkenning. Zo kunnen zij zich ontwikkelen in het tempo wat bij hen past. Zij tonen vaak sterke emoties en een eigen wil. Emoties kunnen intens zijn en door hun gevoeligheid worden ze snel het piepende kuiken genoemd. Dit is onterecht. Ook wordt er in het onderwijs vaak gesproken dat deze kinderen achterlopen in hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Ook dit vind ik vaak onterecht. Mijn bevindingen met het signaleringsinstrument van Pientere Peuters, mede ontwikkelt door Fanny Cattenstart, geeft een heel ander beeld in de sociaal-emotionele competentie. Deze kinderen laten op zeer jonge leeftijd een hoog bewustzijn en een zeer sterke waarneming zien. Zij tonen vaak al op jonge leeftijd empathie voor andere kinderen en nemen gevoelens waar bij anderen. Zij zijn zich al snel bewust hoe iets hoort te zijn en zullen zich veelal aan de regels houden. Zij hebben vaak een groot rechtvaardigheidsgevoel, alles moet eerlijk zijn.  

De omgeving waarin een kind opgroeit is heel bepalend. De acceptatie voor wie je bent en daarmee ook de erkenning speelt een zeer belangrijke rol. Als een kind waardering voelt voor wie hij is en voor zijn mogelijkheden en daarvoor alle mogelijkheden en ruimte krijgt om zich te ontwikkelen, kan hij volledig laten zien wie hij of zij is en worden kwaliteiten en talenten zichtbaar. En dit kan al op zeer jonge leeftijd zichtbaar worden. Dit maakt het werken met jonge kinderen zo mooi en bijzonder.

De “Magie” van handpoppen

Ik grap wel eens tegen mensen “Ze zullen wel denken, heb je haar weer met haar poppen”.

Maar achter deze handpoppen gaat een magische wereld schuil. Wat kinderen nog niet durven te vertellen, delen ze vaak zonder enige moeite met de handpop. Zijn de kinderen boos, dan mag de pop weten waarom. Zijn ze verdrietig, dan is de pop er om hen te troosten. Zijn ze bang of hebben ze een geheim, dan wordt dit zonder moeite met de pop gedeeld, maar ook vreugde en verbazing horen bij deze emoties..

Inmiddels werk ik alweer 7 jaar met handpoppen. Ik heb Tom. Tom komt uit Engeland en komt af en toe over naar Nederland voor een gezellige logeerpartij. Ik heb Ollie de egel. Ollie is dol op de natuur en houdt erg van kriebelbeestjes, behalve van melk, dan gaat zij dood, zo zegt zij zelf. Dan heb ik Kiki, het vriendinnetje van Pip. Kiki is een beer en de steun en toeverlaat van Pip, maar kunnen ook fikse heibel hebben met elkaar. En dan heb ik Pip. De kinderen houden van Pip en tevens van mij. Want ik ben Pip. 

Laatst vroeg iemand aan mij of ik haar pop wilde kopen omdat ik er nog graag 1 bij wilde hebben. Na een goed gesprek heeft ze besloten om de pop toch maar te houden. Ik begrijp dat wel. Het voelt alsof je op dat moment een stukje van jezelf weggeeft. 

Pip staat heel dicht bij het kind. Ze beleven dezelfde avonturen en delen dezelfde emoties. Pip is wel eens boos op mij omdat ik vind dat hij loopt te treuzelen, Pip is wel eens bang voor het monster onder zijn bed, Pip is wel eens verdrietig omdat zijn cavia dood is en als iemand iets van hem stuk maakt, hij is wel eens verbaasd als kiki zijn beker leeg drinkt zonder het te vragen, Hij ziet er wel eens tegenop als hij naar de tandarts of dokter moet, hij heeft wel eens last van heimwee als hij lang op reis is en hij vraagt ook wel eens om raad als hij het echt even niet meer weet. Maar Pip voelt zich vooral blij, omdat hij zoveel vriendjes heeft om mee te spelen. 

Hij houdt erg van logeren en beleefd dan de leukste avonturen. En wat kan ik dan genieten van de foto’s van zijn logeerpartij. Die worden er veelvuldig gemaakt. Zo mag Pip op de fiets mee naar de supermarkt om boodschappen te doen, Slaapt in een groot bed, krijgt soms chips, smeert zich helemaal onder de verf, doet mee met spellen, mag mee op de boot om over de plassen te varen en gaat mee uit picknicken. Hij ontmoet de opa’s en oma’s van de kinderen. Iedereen is dol op hem en hij wordt met open armen ontvangen en in het hart gesloten. 

Tijdens de vakantie heeft Pip nieuwe vriendjes ontmoet en zij mochten met ons mee naar huis. Owen de uil en Fred de Draak. Ik denk dat we dit seizoen weer heel veel nieuwe avonturen gaan beleven met Pip & Kiki, Ollie, Tom, Fred en Owen. Wat is het werken met handpoppen toch mooi en zoals ik al eerder vertelde “Magisch”. Deze werkwijze geeft zoveel meerwaarde aan mijn eigen opvang, een veilig pedagogisch klimaat waarin kinderen zich optimaal kunnen ontwikkelen. 

Ik noem het de “Magie” van poppenspel.

Waar ben jij dankbaar voor......

Nu ik heerlijk in mijn uppie ben, laat ik even mijn gedachte gaan over 2019.....

Het woord dankbaarheid schiet als eerste door mijn hoofd.

Oprecht dankbaar zijn voor alles wat ik ontvang.

Het afgelopen jaar heb ik veel mooie woorden mogen ontvangen. Woorden uit liefde, respect, vertrouwen, moed en dankbaarheid van familie, vrienden, kennissen, ouders en collega's. Woorden die mij raken en ook de kern raken waar het allemaal om gaat.

Dicht bij jezelf blijven. Jezelf mogen en durven zijn wie je bent, dat is geluk. Kinderen gelukkig en blij maken, daar wordt ik zelf ook gelukkig van.

Dankbaarheid draagt bij aan een gelukkig leven. Een mooi voornemen voor 2020 om elke dag op te schrijven waar je dankbaar voor bent.

Waar ben jij dankbaar voor.......

Vallende ster......

Deze week viel er letterlijk een vallende ster naar beneden bij het uitzwaaien van alle papa's en mama's. Ik begon direct te lachen. Whaha, hij valt letterlijk hoorde ik mezelf zeggen. Waarop direct een kindje zei " als er een ster valt mag je een wens doen". Dat vond ik een mooi moment om even bij stil te staan. 

We speelden het nog even na. Het kindje deed een wens en wenste dat hij kon vliegen hoog in de lucht. Daarna mocht ik een wens doen. Ik wenste dat ik gezond blijf en nog heel oud mag worden. Net als mijn vader, moeder, opa en oma. Het klinkt ook wel allemaal cliché bedenk ik op dat moment. Waarom wens ik niet iets anders? Nou ja, om eerlijk te zijn heb ik best wel veel wensen bedacht ik ineens, maar deze toch wel in het bijzonder.

Deze wens is niet alleen voor mezelf. Ik wens voor al mijn dierbaren een gelukkig en gezond leven. Dan dwalen mijn gedachte af naar de wens van het kind. Als je een kind vraagt welk dier zou je graag willen zijn en vraagt om de reden, krijg je vaak een verrassend antwoord. Wat zou ik eigenlijk willen zijn voor dier?

Ik denk aan een vis die zich moeiteloos in de Stille Oceaan voortbeweegt. Ondertussen vragen de kinderen mijn aandacht en ga weer vol inspiratie verder. 

Ik heb geleerd voor mezelf vooral niet te zeggen ik wil, ik wil en ik wil, dan ga je dingen alleen nog maar harder willen. Ik heb geleerd om te zeggen ik heb graag. Ik heb geleerd om te benoemen wat ik wel wens en niet wat ik niet wens. 

Ik wens jullie allen een liefdevol, gelukkig en gezond 2019.

Inspiratie

Ik laat mij graag inspireren en stel mezelf regelmatig vragen. Wat doe ik al, wat zou ik anders kunnen doen en waarom, welk gevoel roept dit in mij op en op welke manier kan ik veranderingen integreren in mijn eigen opvang. Wat kan ik allemaal nog leren en leren doe ik graag, een heel leven lang. 

Vandaag had ik een mooi verhelderend gesprek met cultuur-pedagoge sabine Plamper. Zij gaf mij inspirerende woorden, bruikbare ideeën, mooie complimenten, inspirerende voorbeelden en cadeaus. Heerlijk zo'n ochtend. het bruist weer!
Share by: